Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu

Lütfen Giriş yapın Tense'lerde kayit olun.

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu

Lütfen Giriş yapın Tense'lerde kayit olun.

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu

Lütfen Chat Kurallarını Okumadan Chate Giriş Yapmayın

Anasayfa

Portal

Latest images

Kayıt Ol

Giriş yap

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu :: Genel Kültür

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ

3 posters

Yazar

Mesaj

Büşra
Moderator

Mesaj Sayısı : 102
Doğum tarihi : 29/10/96
Kayıt tarihi : 28/03/10

Yaş : 28
Nerden : İSTANBUL
İş/Hobiler : ÖĞRENCİ

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Empty

Konu: AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Paz Nis. 11, 2010 4:12 pm

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Aşık Veysel, hayatini anlattığı bir şiirinde “Ücyüz-onda gelmiş idim cihana” diyor. Yıl 1894 oluyor hesapça. Sivas’a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan Köyünde dünyaya gelmiş. Anasi Gulizar, bir yaz günü koy dolaylarındaki Ayıpınar merasına koyun sağmaya gittiğinde; oracıkta bir yol üstünde doğurmuş Veysel’i. Göbeğini de kendi eliyle kesmiş. Yaman kadınmış Gülizar ana. Bebesini bir çaputa sarıp yürüye yürüye köye dönmüş. Babası Ahmet; bebenin adini Veysel koymuş. Yıllar geçmiş aradan büyümüş, konuşmuş, yürümüş Veysel çocuk. Böylece yedi yaşına varmış. O yıl bir çiçek hastalığı salgını olmuş Sivas’ta. Küçük Veysel de yakalanmış. Sol gözünde, cicegin beyi çıkmış kendi deyimiyle… Göz akıp gitmiş. Sağ gözüne de perde inmiş, önceleri. Yalnız ışığı seçebiliyormuş, bu gözüyle. Babasına “Çocuğu Akdağmadeni’ne götür, orada bu gözünü açacak bir doktor var.” demişler. Sevinmiş Ahmet emmi. Gel gör ki talihsizlik yine yakasını bırakmamış Veysel’in. Bir gün inek sağarken babası yanına gelmiş. Veysel ansızın donuverince; yakında bulunan bir değneğin ucu öteki gözüne girivermiş. O göz de akıp gitmiş böylece. Veysel’in Ali adında bir ağabeysi ve Elif adında bir kız kardeşi varmış. Hepsi çok üzülmüşler Veysel’in kotu durumuna Babası meraklı adammış. Halk ozanlarından şiirler okuyup ezberleterek avutmaya çalışmış oğlunu. Sivas’ın köyleri saz sairleriyle dolu. Onlar da ara sıra gelip Ahmet emminin evine uğrarlarmış. Veysel ilgiyle dinlermiş calip söylediklerini. Babası, oğlunun ilgisini görünce; bir saz alıp vermiş ona. İlk saz derslerini, babasının arkadaşı olan Çamşıh’lı Ali Ağa’dan almış. Ve gitgide, kendini iyice saza vermiş Veysel. Unlu Halk ozanlarının şiirlerini çalıp söylemiş bir zaman. Yirmibes yasındayken (1919) anası, babası Veysel’i Esma adında bir kızla evermişler ve kısa sure sonra ikisi de göçüp gitmiş bu dünyadan (1921). Acı üstüne acı gelmiş, ama bitmemiş talihin kotu oyunu. İkinci çocuğu on günlükken, anasının memesi ağzına tıkanarak ölmüş, ardından da karisi yanaşmalarıyla evden kaçmış. Bu olay çok koymuş Veysel’e. Daha dertli olmuş ve iyice içine kapanmış. Karisi koyup gittiğinde bir kızı varmış Veysel’in. Daha bir yasini bile bitirmemiş. İki yıl kucağında gezdirmiş Veysel, ne çare o da yaşamamış. Bu sıralar Veysel’i yeniden evermişler. Bu karisi çocuk vermiş Aşığa. Biri olmuş, iki oğlan, dört kız, altısı sağ. Onlar da 18 torun vermiş Veysel’e. Aşık Veysel, Cumhuriyetin Onuncu yıl dönümüne rastlayan 1933 yılına kadar, başka ozanların şiirlerini çalıp söylemiş. Kendi deyişlerini söylemekten utanır, çekinirmiş. O yıllarda sairlerimizden rahmetli Ahmet Kutsi Tecer tanımış Veysel’i. Onun ışık tutuculuğuyla Veysel’in şiirleri aydınlığa kavuşmuş. Veysel; şairliğinin gelişmesinde Tecer’in büyük yardımlarını gördüğünü söylerdi her zaman. Veysel’in gün ışığına çıkan ilk şiiri Gazi Mustafa Kemal Pasa için söylediği: “Türkiye’nin ihyası Hazreti Gazi” mısrasıyla başlayan şiirdir. Bundan sonra bütün yazdıklarını calip söyler olmuştu. 1933 yılına kadar, köyünden dışarı hemen hemen hiç çıkmadığı halde; bundan sonra bütün yurdu dolaşmış, yurdunun çeşitli şehirleriyle kasabalarını, köylerini yakından tanımıştır. Halk ozanlarından en çok Karacaoglan’i, Yunus’u, Emrah’i, Dertli’yi severdi. Çağımızın ozanlarından Ahmet Kutsi Tecer’in ayrı bir yeri vardı Veysel’de. Onun aracılığıyla Koy Enstitülerinde bir sure saz öğretmenliği de yapmıştı Veysel. Sırasıyla Arifiye, Hasanoğlan, Cifteler, Kastamonu, Yildizeli, Akpınar Koy Enstitülerinde bulunmuştu. 1952 yılında İstanbul’da büyük bir jübilesi yapılan Aşık Veysel’e 1965 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi, “Anadilimize ve Milli Birliğimize yaptığı hizmetlerden dolayı” özel bir kanunla vatani hizmet tertibinden aylık bağlamıştı. Veysel’in bir başka özelliği daha vardı; köyünde ve çevresinde ondan önce bir tek meyve ağacı olmadığı halde, Sivrialan’da ilk meyve bahçesini o yetiştirmişti. Hem öyle bir bahçe ki, içinde elmadan kayısıya, kirazdan cevize kadar turlu turlu meyve ve çiçek vardı. Veysel, kardeşlerinin yardımıyla bu bahçeyi yapmaya başladığı zaman köylüleri “Atalarımız bunca yıl böyle bir is yapmamışlar, su kor adam onlardan iyi mi bilecek ki böyle ise kalkıştı?” demişler. Birkaç yıl sonra ağaçlar yetişmiş, meyve vermiş. Köylüler önceki dediklerini hatırlayıp utanmışlar ve bu defa “O kor değilmiş, meğer kor olan bizmişiz diyerek Aşık Veysel’i kutlamışlar. iste böylesine uzağı gören bir insandı o… Yetmiş yıl karanlık bir dünyada yaşadı (ölümü 21 Mart 1973). Fakat karanlık gözlerindeydi yalnız, içi apaydınlıktı, şiirleri de öyle… Halk şiirimizin bu güçlü ozanı yarim yüzyılı aşkın bir sure yazdıklarıyla, calip söyledikleriyle çevresine ışıklar saçtı. Sanırım simdi de mezarında son uykusunu ışıklar içinde uyuyordur. Yalnız çağımızda yasayanlar değil, bizden çok sonra yasayacaklar da “Dostlar Beni Hatırlasın” şiirini unutmayacaklar ve her zaman rahmetle anacaklardır. BAŞLICA ESERLERİ(Yorum yazıp eserlerini bulamadık diyen arkadaşlar bu bölümü dikkatli okusunlar lütfen) Dostlar beni hatırlasın Ben giderim adım kalır Dostlar beni hatırlasın Düğün olur bayram gelir Dostlar beni hatırlasın Can kafeste durmaz uçar Dünya bir han, konan göçer Ay dolanır yıllar geçer Dostlar beni hatırlasın Can bedenden ayrılacak Tütmez baca, yanmaz ocak Selam olsun kucak kucak Dostlar beni hatırlasın… Hacı Bektaş Medet mürvet deyip kapına geldim İsteğim dileğim ver Hacı Bektaş İndim eşiğine yüzümü sürdüm Kusurum günahım var Hacı Bektaş Kul olanın elbet olur kusuru Nesli Peygambersin cihanın nuru Alisin Velisin Pirlerin Piri Galma kusurlara Pir Hacı Bektaş Horasandan ayak bastın uruma Mucizeler şahit oldu pirime Bak şu vaziyete bak şu duruma Eşin yok cihanda bir Hacı Bektaş Geçmem dedin duvarımda sinekten Yalan sadir olmaz ervahı pekten Sana inanmışım ervahtan kökten Sana inanmayan kör Hacı Bektaş Sana yalvarıyor VEYSEL biçare Yine senden olur her derde çare Bir arzuhal sundum gani Hünkare Keremin ihsanın bol Hacı Bektaş Beni Hor Görme Gardaşım Beni Hor Görme Kardeşim Sen Altındın Ben Tunç Muyum Aynı Vardan Var Olmuşuz Sen Gümüşsün Ben Saç Mıyım Ne Var İse Sende Bende Aynı Varlık Her Bedende Yarin Mezara Girende Sen Toksun Da Be Aç Miyim Kimi Molla Kimi Derviş Allah Bize Neler Vermiş Kimi Arı Çiçek Dermiş Sen Balsın Da Ben Cec Miyim Topraktandır Cümle Beden Nefsini Öldür Ölmeden Böyle Emretmiş Yaradan Sen Kalemsin Ben Uç Muyum Tabiata Veysel Aşık Topraktan Olduk Kardaşık Aynı Yolcuyuz Yoldaşık Sen Yolcusun Ben Bacmiyim Kara Toprak Dost Dost Diye Nicesine Sarıldım Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Beyhude Dolandım Boşa Yoruldum Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Nice Güzellere Bağlandım Kaldım Ne Bir Vefa Gördüm Ne Faydalandım Her Turlu İsteğim Topraktan Aldım Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Koyun Verdi Kuzu Verdi Sut Verdi Yemek Verdi Ekmek Verdi Et Verdi Kazma İle Dövmeyince Kıt Verdi Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Ademden Bu Deme Neslim Getirdi Bana Turlu Turlu Meyva Yetirdi Her gün Beni Tepesinde Götürdü Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Karnin Yardim Kazma İle Bel İle Yüzün Yırttım Tırnak İle El İle Yine Beni Karşıladı Gül İle Benim Sadık Yarim Kara Topraktır İşkence Yaptıkça Bana Gülerdi Bunda Yalan Yoktur Herkesler Gördü Bir Çekirdek Verdim Dört Bostan Verdi Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Havaya Bakarsam Hava Alırım Toprağa Bakarsam Dua Alırım Topraktan Ayrılsam Nerde Kalırım Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Dileğin Varsa İste Allah’tan Almak İçin Uzak Gitme Topraktan Cömertlik Toprağa Verilmiş Haktan Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Hakikat Ararsan Açık Bir Nokta Allah Kula Yakın Kul Da Allah’a Hakkin Gizli Hazinesi Kara Toprakta Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Bütün Kusurlarımı Toprak Gizliyor Merhem Calip Yaralarımı Tuzluyor Kolun Açmış Yollarımı Gözlüyor Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Her Kim Ki Olursa Bu Sırr-ı Mazhar Dünyaya Bırakır Ölmez Bir Eser Gün Gelir Veysel’in Bağrına Basar Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Derdimi Dökersem Derin Dereye Derdimi dökersem derin dereye Doldurur dereyi düz olur gider Irakipler geldi girdi araya Korkarım yar benden yoz olur gider Ilgıt ılgıt yeller eser seherde Yar beni düşürdü onulmaz derde Yar ile buluşsak bir tenha yerde Duyar düşmanlarım söz olur gider Pervane ateşten sakınmaz canı Uğruna koymuşum başı bedeni Doldur tüfengini hedef al beni Yaram doksan dokuz yüz olur gider Veysel der çıkayım bir yüce dağa Ağaçlar bezenmiş yeşil yaprağa Bir gün olur tenim düşer toprağa Karışır toprağa toz olur gider Senlik Benlik Nedir Bırak Allah birdir Peygamber Hak Rabbül alemindir mutlak Senlik benlik nedir bırak Söyleyim geldi sırası Kürtü Türkü ne Çerkezi Hep Ademin oğlu kızı Beraberce şehit gazi Yanlış var mı ve neresi Kurana bak İncile bak Dört kitabın dördü de hak Hakir görüp ırk ayırmak Hakikatte yüz karası Binbir ismin birinden tut Senlik benlik nedir sil at Tuttuğun yola doğru git Yoldan çıkıp olma asi Yezit nedir, ne kızılbaş Değil miyiz hep bir kardaş Bizi yakar bizim ataş Söndürmektir tek çaresi Kişi ne çeker dilinden Hem belinden, hem elinden Hayır ve şer emelinden Hakikat bunun burası Şu alemi yaratan bir Odur külli şeye Kadir Alevi Sünnilik nedir Menfaattir var varası Cümle canlı hep topraktan Var olmuştur emir Haktan Rahmet dile sen Allah’tan Tükenmez rahmet deryası Veysel sapma sağa sola Sen Allah’tan birlik dile İkilikten gelir bela Dava insanlık davası… Bir Derd Ehli Bulsam Derdim Söylesem Bir derd ehli bulsam derdim soylesem Iyi olmaz derdlerim halim n’olacak Hekimler derdime derman bulamaz Bir degil bes degil derd kucak kucak El vurma yarama yaklasma kardas Derdimi soylesem tukenmez bas bas Icimde yaniyor tutunsuz ates Ceset soba gibi kalbim bir ocak Aşıklar alemde gülmez dediler Akar göz, yaslarim silmez dediler El elin derdini bilmez dediler Kimler gelip hatırımı soracak. Katlan bu cefaya sabreyle gönül Bu dünyanın isi hep böyle gönül Başından geçeni sen söyle gönül Neler geldi geç oldu olacak Veysel’in derdine bulunmaz çare Etseler vücudun hem pare pare Bir arzuhal sundum hakiki yare O yar gelip yaralarım saracak Bir Küçük Dünyam Var İçimde Benim Bir kucuk dunyam var icimde benim Mihnetim ziynetim bana kafidir Gorenler dar gorur genistir bana Sohbetim ulfetim bana kafidir Istemem dunyanin saltanatini Suslu giyimini Arap atini Bilirsem Turklugum var kiymetini Vatanim milletim bana kafidir Isterdim hayatta dusmanla savas Milletime kurban olaydi bu bas Nasip degil imis sehitlik kardas Imanim niyetim bana kafidir Dunya genis olsun ister dar olsun Yeter ki kalbimde iman var olsun Her zaman milletim bahtiyar olsun Rutbemle mesnedim bana kafidir Icimde beslerim bir buyuk ordu Cignesin dusmani yukseltsin yurdu Azmi zihniyeti Veysel’in derdi Iste bu niyetim bana kafidir. Aşkın Beni Elden Ele Gezdirdi Askin beni elden ele gezdirdi Cok dolandim bulamadim esini Beni candan usandirdi bezdirdi Tuzlu imis yiyemedim asini Benim ile gezdin beni arattin Beraber oturup beraber yattin Turlu turlu gullerinden koklattin Asik ettin gule bulbul kusunu Altmis iki yildir seni ararim Tukendi sabrim yoktur kararim Daga tasa kurda kusa sorarim Kimse bilmez hikmetini isini Her millete birer yuzden gorundun Kendini sakladin sardin sarindin Bu dunyayi sen yarattin girindin Her nesnede gosterirsin naksini Gorenlere acik korlere gizli Kimine gorundun oruc namazli Veysel’e gorundun cilveli nazli Tutan birakir mi senin pesini Gönül Bir Güzeli Sevmiş Gönül bir güzeli sevmiş ayrılmaz Dolanır peşinde çoban misâli Hiç kimse bu derdin dermânın bilmez Azmış yaraları perişan hali Lokman çâre bulmaz yoktur Eflâtun Yârdan ayrılması ölümden çetin Elde endaz ettim bu aşkın atın Terkettim sılayı vatanı ili Ferhat Şirin için kestiği taşlar Benim senin için döktüğüm yaşlar Seni yaksın beni yakan ateşler Yaktı bu sinemi savruldu külü Arılar bal için bekler petekler Alır her çiçekten verir emekler Mecnun Leylâ için pınarı bekler Ben de bir yâr için olmuşum deli Evvelden var idi bu sevda bende İlikte damarda cesette canda Ölünce hû çeksin kemiğim sinde Dünyâda durunca Veysel’in dili Ala Gözlü Benli Dilber Ala gözlü benli dilber Bir gün gelsen bize doğru Seni sevdim can u dilden Çekme kendini naza doğru Ne pervam var ne de perdem Sanma beni hali bir dem Söyler seni teller her dem Kulak versen saza doğru Asika zulfukar isen Gulsende güle zar isen Hakikatli bir yar isen Ben geleyim size doğru Gönülleri bir edelim Gayrileri biz nidelim İkimiz de bir gidelim Yürüyelim ize doğru Bir gün için feryadı zar Bülbül eder her dem seher Aç sinemi gel gör ne var Arttı derdim yüze doğru Kafi derdim bir derd katma Veysel’i yabana atma Kerem eyle çok uzatma Kavuşalım yaza doğru. Hepimiz Bu Yurdun Evlatlarıyız Bu nasıl kavgalar çirkin dogusler Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Yolumuza engel olur bu isler Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Birleşiriz bir bayrağın altında Biz Türklerin ikilik yok aslında Yanar tutuşuruz vatan aşkında Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Hedef alıp dövüştüğün kardeşin Seni yaralıyor attığın taşın Topluma zararlı yersiz savaşın Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Herkes ilim deryasında yüzüyor Çıkmış ayin çevresinde geziyor Yazık bize yollarımız uzuyor Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Kitaplar yazılmış nasihat dolu Birlikte güçlenir gençliğin kolu Gençliğe emanet ****** yolu Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Söyler Veysel sözlerinden vazgeçmez Bulanık çeşmeden kimse su içmez Ganadı olmasa kuşlar da uçmaz Hepimiz bu yurdun evlatlarıyız Memlekete Destan Oldum Memlekete destan oldum Karim beni beğenmedi Esten oldum dosttan oldum Yarim beni beğenmedi Ne söylesem “deli” dedi “Meyva vermez cali” dedi “Açma bana kolu” dedi Sarim beni beğenmedi Ben gönlümün valisiyim Altı çocuk velisiyim Bir güzel delisiyim Durum beni beğenmedi Yine düştüm dilden dile Göz yaşlarım sile sile Attı beni gurbet ele Yarim beni beğenmedi Geçti güzelliğin cağı Golkoy’e kurdum otagi Guz geldi doktu yapragi Dalim beni begenmedi Veysel yonum yare dondum Lodos degmis kara dondum Yesillenmis yare dondum Pirim beni begenmedi Sen Olmasan Sen bir aşksın ben bir mecnun Sen olmasan ben olmazdım Sen bir gülsün ben bir bülbül Sen olmasan ben olmazdım Kalbimde yaşarsın her an Varım yoğum sensin inan Kalbimdeki aziz mihman Sen olmasan ben olmazdım Ansızın kalbime girdin Türlü türlü dertler verdin Beraberce çeker derdin Sen olmasan ben olmazdım Sensin benim cümle varım Yoktur başka kisb ü kârım Hem yazımsın hem baharım Sen olmasan ben olmazdım Bağrımdaki açan çiçek Türlü koku türlü irenk Bu bendeki olan gerçek Sen olmasan ben olmazdım Dokun Veysel tele dokun Coştu gönül etti akın Sensin bana benden yakın Sen olmasan ben olmazdım Sen Bir Ceylan Olsan Ben De Bir Avcı Sen bir ceylan olsan ben de bir avci Avlasam collerde saz ile seni Bulunmaz dermani yoktur ilaci Vursam yaralasam soz ile seni Kurulma sevdigim guzelim deyin Baglanma karayi allari geyin Ben bir coban olsam sen de bir koyun Seslesem elime tuz ile seni Koyun olsan otlatirdim yaylada Tellerini yoldurmazdim hoyrada Balik olsan takla donsen deryada Dusursem toruma bez ile seni Veysel der ismini koymam dilimden Ayri dustum vatanimdan ilimden Kus olsan da kurtulmazdin elimden Eger gorsem idi goz ile seni

Sayfa başına dön

SaMeT_SiVKa
Admin

Mesaj Sayısı : 96
Doğum tarihi : 12/10/95
Kayıt tarihi : 15/03/10

Yaş : 29
Nerden : Evden
Lakap : BozKurT
İş/Hobiler : Oturmak

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Empty

Konu: Geri: AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Ptsi Nis. 12, 2010 2:38 pm

Paylaşım için sağol.

Sayfa başına dön

https://turkceforum.yetkinforum.com

Tuğçe
Süper Moderator

Mesaj Sayısı : 109
Doğum tarihi : 09/04/96
Kayıt tarihi : 18/03/10

Yaş : 28
Nerden : İstanbul

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Empty

Konu: AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ Ptsi Nis. 12, 2010 2:42 pm

Paylaşım için teşekkürler

Sayfa başına dön

AŞIK VEYSELİN HAYATI VE ESERLERİ

Sayfa başına dön

1 sayfadaki 1 sayfası

Similar topics

» Aşık Veysel Şatıroğlu
» Aşık Veysel şiirleri
» ATATÜRK'ÜN HAYATI
» Mehmet Akif Ersoy'un Hayatı (1873 - 1936)

Bu forumun müsaadesi var:

Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz

Türkiyenin En Güzel Türkçe Forumu :: Genel Kültür